ضربه مغزی در سگ و گربه

ضربه مغزی در سگ و گربه
آنچه در این مطلب می‌خوانید

ضربه مغزی یا Traumatic Brain Injury (TBI) در سگ و گربه به آسیب مغز ناشی از نیروی مکانیکی خارجی اطلاق می‌شود که می‌تواند عملکرد نورولوژیک حیوان را مختل کند. این آسیب ممکن است از عوامل مختلفی ناشی شود:

  • تصادف با خودرو یا دوچرخه
  • سقوط از ارتفاع
  • ضربه مستقیم به سر (شخصی یا محیطی)
  • آسیب ناشی از حیوانات دیگر

TBI در سگ و گربه یک اورژانس پزشکی و جراحی حیاتی است و نیازمند تشخیص سریع، پایش مداوم و درمان حمایتی دقیق می‌باشد.

طبقه‌بندی ضربه مغزی:

  • TBI خفیف: هوشیاری کم، علائم نورولوژیک گذرا
  • TBI متوسط: کاهش سطح هوشیاری چند ساعت تا یک روز، نیاز به مراقبت ویژه
  • TBI شدید: کما طولانی، افزایش ICP، نیاز فوری به ICU

فیزیولوژی آسیب و پاتوفیزیولوژی

آسیب‌های مغزی شامل دو مرحله اصلی هستند:

آسیب اولیه (Primary Injury)

  • ناشی از نیروی مکانیکی مستقیم
  • آسیب‌های شایع:
    • شکستگی جمجمه
    • خونریزی داخل جمجمه (Intracranial Hemorrhage)
    • کبودی مغز (Contusion)
    • تورم اولیه (Immediate Edema)

آسیب ثانویه (Secondary Injury)

  • ناشی از واکنش‌های بیوشیمیایی و سلولی بعد از ضربه اولیه
  • شامل:
    • هیپوکسی و ایسکمی موضعی
    • ادم مغزی و افزایش فشار داخل جمجمه (ICP)
    • اختلال متابولیسم گلوکز و یون‌ها
    • التهاب و تولید رادیکال‌های آزاد

نکته بالینی: آسیب ثانویه مهم‌ترین عامل مرگ و ناتوانی در TBI است و کنترل آن اولویت درمانی دارد.

 محل آسیب و مسیرها در مغز

ناحیه مغزآسیب شایععلائم کلینیکی
قشر مغز (Cerebral Cortex)کبودی، خونریزی موضعیتغییر رفتار، تشنج، کوری جزئی، ناهماهنگی حرکتی
ساقه مغز (Brainstem)خونریزی، ادم، آسیب مستقیماختلال تنفسی، برادی‌کاردی، فلجی شدید، پاسخ نورولوژیک ضعیف
مخچه (Cerebellum)تورم، هماتومآتاکسی، عدم تعادل، لرزش اندام‌ها، سرگیجه
نیمکره‌های قدامی / شاخ‌های هیپوکامپادم، هماتوماختلال حافظه، یادگیری، تغییرات رفتاری، گیجی

علائم بالینی ضربه مغزی در سگ و گربه

سگ‌ها

  • سطح هوشیاری: بی‌حالی، کما، خواب‌آلودگی
  • رفتاری: اضطراب، پرخاشگری، گیجی، تغییر شخصیت
  • حرکتی: آتاکسی، عدم تعادل، فلجی جزئی یا کامل
  • بینایی: کوری جزئی یا کامل، مردمک غیرقرینه
  • عضلانی: تشنج، اسپاسم
  • حیاتی: برادی‌کاردی، تاکی‌پنه، هیپوترمی یا هیپرترمی

گربه‌ها

  • علائم ظریف‌تر و دیرتر آشکار می‌شوند
  • ضعف یا فلج اندام‌ها
  • تغییر رفتار (فرار یا مخفی شدن)
  • تغییر وضعیت سر یا چشم مانند  Strabismus، پتوز پلک
  • آتاکسی و اختلال تعادل
  • تشنج کمتر ولی شدیدتر از سگ

نکته: در هر دو گونه، تغییر سطح هوشیاری و فشار خون مغزی مهم‌ترین شاخص شدت آسیب هستند.

 تشخیص ضربه مغزی در سگ و گربه

تشخیص نیازمند تاریخچه، معاینه نورولوژیک و تصویربرداری است:

معاینه بالینی سگ و گربه

  • استفاده از Glasgow Coma Scale دامپزشکی
  • بررسی رفلکس‌ها، تونوس عضلانی، اندازه و واکنش مردمک‌ها
  •  تصویربرداری
  • رادیوگرافی جمجمه: شکستگی‌ها
  • سونوگرافی مغز: حیوانات نوزاد یا شکستگی جمجمه
  • CT Scan برای بررسی خون ریزی، هماتوم، ادم مغزی
  • MRI برای بررسی آسیب به بافت نرم، کبودی و تغییرات نورولوژیک ظریف

آزمایشگاه

  • CBC  و بیوشیمی برای بررسی شوک و اختلالات متابولیک
  • گاز خون شریانی برای ارزیابی هیپوکسی

 طبقه‌بندی شدت ضربه مغزی

شدت TBIمشخصات
خفیفکاهش سطح هوشیاری کوتاه‌مدت، بهبود در ۲۴–۷۲ ساعت
متوسطکاهش هوشیاری چندساعته، نیاز به حمایت مایع و نظارت نورولوژیک
شدیدکما طولانی، اختلالات حیاتی، نیاز فوری به ICU و جراحی

کدام روش تشخیصی برای تشخیص ضربه مغزی سگ و گربه بهتر است؟ MRI یا CT Scan

نوع تصویربرداریبهترین کاربردتوضیح
CT Scanخونریزی حاد، هماتوم، شکستگی جمجمه، ادم فضاگیرسریع، در شرایط اورژانسی، مناسب برای حیوانات ناپایدار
MRIآسیب بافت نرم، کبودی مغز، آسیب‌های ساقه مغز، اختلالات نورولوژیک ظریفحساس‌تر برای تغییرات نورولوژیک ظریف و ارزیابی طولانی‌مدت، اما زمان طولانی‌تر و نیاز به بیهوشی پایدار

راهنمای بالینی:

  • در سگ‌ها و گربه‌های با علائم شدید و اورژانسی ابتدا CT برای تشخیص سریع هماتوم و شکستگی
  • اگر حیوان پایدار باشد و نیاز به بررسی دقیق بافت نرم و آسیب مغزی جزئی باشد ام آر آی بهتر است
  • گاهی از هر دو روش ترکیبی استفاده می‌شود CT برای اورژانس و MRI برای بررسی نواحی با آسیب ظریف

ضربه مغزی در سگ و گربه

مدیریت و درمان ضربه مغزی (TBI) در سگ و گربه

اهداف کلی درمان:

حفظ عملکرد حیاتی و جلوگیری از مرگ فوری

پیشگیری و کنترل آسیب ثانویه (Secondary Injury) شامل هیپوکسی، ایسکمی موضعی، ادم مغزی، افزایش ICP و اختلال متابولیسم

کاهش التهاب و کنترل تشنج

حمایت از نورولوژی حیوان تا بهبود عملکرد عصبی

 درمان حمایتی و اورژانسی

حفظ مسیر هوایی و تهویه مناسب

اکسیژن‌رسانی کافی برای پیشگیری از هیپوکسی

در موارد شدید: استفاده از تهویه مکانیکی

کنترل فشار داخل جمجمه (ICP)

ارتفاع سر ۳۰ درجه در سگ و گربه

داروهای اُسموتیک: مانیتول (۰٫۵–۱ گرم بر کیلوگرم IV در ۲۰ دقیقه)

هایپرونتیلاسیون کنترل‌شده برای کاهش PaCO₂  فقط در شرایط بحرانی و کوتاه‌مدت

جلوگیری از هیپرترمی یا هیپوترمی

حمایت همودینامیک

کنترل فشار خون، جلوگیری از شوک هیپوولمیک

مایعات IV (کریستالوئیدها) با دقت برای جلوگیری از ادم مغزی

کنترل تشنج و اسپاسم

داروهای ضد تشنج:

فنو باربیتال (Phenobarbital) ۳–۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم IV یا PO

لِوتیراستِتام (Levetiracetam) ۲۰–۳۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم IV/PO

تشنج‌های کنترل نشده می‌توانند به آسیب ثانویه مغزی منجر شوند

 درمان دارویی مکمل

ضد التهاب:

دگزامتازون (Dexamethasone) با احتیاط بسیار و فقط در موارد مشخص مثلاً فشار ICP شدید ناشی از ادم فضاگیر

کنترل اختلالات متابولیک و الکترولیتی:

تصحیح سدیم، پتاسیم، گلوکز

داروهای حمایتی نورولوژیک:

مغزپیشگیری از آسیب اکسیداتیو با داروهای ضد رادیکال آزاد (در پژوهش‌ها)

درمان جراحی

هماتوم‌های بزرگ یا فضاگیر:

Epidural, Subdural, Intracerebral hematomas که باعث فشار شدید روی مغز شده‌اند

شکستگی‌های تهدیدکننده زندگی جمجمه

تصمیم بر اساس تصویربرداری و علائم حیاتی حیوان

توان‌بخشی و پیگیری

فیزیوتراپی و تمرینات تعادلی برای بازگشت عملکرد حرکتی

تمرینات شناختی و محیط تحریک‌کننده برای بهبود عملکرد نورولوژیک

مانیتورینگ طولانی‌مدت: بررسی رفتار، حافظه و مهارت‌های حرکتی

در گربه‌ها: نظارت ویژه برای پیشگیری از ادم مغزی شدید و پنومونی آسپیراسیون

تفاوت سگ و گربه در ضربه مغزی چیست؟

  • سگ‌ها: علائم واضح‌تر، تشنج شایع‌تر
  • گربه‌ها: علائم ظریف، دیر بروز، آتاکسی و فلج برجسته‌تر
  • گربه‌ها مستعد ادم مغزی شدید و پنومونی آسپیراسیون هستند

 پیش‌آگهی

شدت TBIپیش‌آگهی
خفیفبهبود کامل با درمان حمایتی
متوسطبهبود ممکن، ضعف‌ها یا اختلالات رفتاری باقی می‌ماند
شدیدمرگ یا ناتوانی شدید شایع، وابسته به کنترل ICP و درمان فوری

تشخیص افتراقی ضربه مغزی (TBI) با سایر بیماری‌ها در سگ و گربه

ضربه مغزی ممکن است علائم ضعف، آتاکسی، تشنج، تغییر رفتار و کاهش سطح هوشیاری را ایجاد کند که می‌تواند با سایر اختلالات عصبی، متابولیک یا سیستمیک اشتباه گرفته شود. بنابراین، تشخیص افتراقی دقیق اهمیت حیاتی دارد.

 بیماری‌های نورولوژیک دیگر

بیماریتفاوت با TBIنکات تشخیصی
تومور مغزی (Brain Tumor)شروع تدریجی، علائم مزمن، بدون سابقه ضربهMRI یا CT برای تشخیص توده، بررسی رشد آهسته علائم
انسفالیت / مننژیت (Inflammatory CNS Disease)تب، درد گردن، شروع سریع یا پیشروندهآزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF Analysis)، CBC، PCR ویروسی یا باکتریایی
اختلالات عروقی (Stroke / Hemorrhage Spontaneous)شروع ناگهانی بدون ضربه، علائم متمرکز بر یک ناحیهMRI یا CT، بررسی فشار خون، تست‌های انعقادی
اپی‌لپسی / تشنج‌های ایدیوپاتیکتکرار تشنج بدون سابقه آسیب فیزیکیEEG در صورت امکان، سابقه حیوان و تعداد تشنج‌ها

اختلالات متابولیک و سیستمیک

اختلالتفاوت با TBIنکات تشخیصی
هیپوگلیسمی یا اختلالات الکترولیتیضعف عمومی و تغییر رفتار بدون ترومابررسی گلوکز خون، Na، K، Ca
مسمومیت‌ها (سموم دارویی یا گیاهی)شروع علائم بعد از مصرف یا تماس با سمتاریخچه مصرف، آزمایشات سم‌شناسی
هیپوتیروئیدی یا اختلالات غدد فوق‌کلیویضعف مزمن، کاهش انرژی، علائم سیستمیکآزمایشات هورمونی (T4، Cortisol)

 

اختلالات عضلانی و محیطی

اختلالتفاوت با TBIنکات تشخیصی
میوپاتی‌ها یا نورومیوپاتی‌هاضعف تدریجی، بدون ضربهEMG، بررسی آنزیم‌های عضلانی، واکنش عضله به تحریک
میوستنی گراویسضعف وابسته به فعالیت، بدون تروماTensilon Test، Anti-AChR Antibody، تست PLR می‌تواند طبیعی باشد

اصول تمایز بالینی ضربه مغزی در سگ و گربه

  1. سابقه ضربه: حیواناتی که پس از تصادف، سقوط یا ضربه ناگهانی دچار علائم عصبی شده‌اند، احتمال TBI بالاتر است.
  2. شروع ناگهانی vs تدریجی: TBI معمولاً با شروع حاد همراه است، در حالی که تومورها و اختلالات متابولیک غالباً تدریجی‌اند.
  3. علائم سیستمیک: تب، اختلال متابولیک یا مسمومیت ممکن است علائم عصبی مشابه TBI ایجاد کنند، اما همراه با نشانه‌های دیگر (استفراغ، اسهال، تغییر اشتها) هستند.
  4. تصویربرداری و آزمایشگاه: سی تی اسکن و ام آر آی و آزمایشات خون و CSF کلید تشخیص دقیق TBI از سایر بیماری‌ها هستند.
  5. تست‌های نورولوژیک اختصاصی:
    • PLR (Pupillary Light Reflex): آسیب ساقه مغز در TBI اغلب منجر به تغییر PLR می‌شود، در حالی که در میوستنی گراویس یا اختلالات عضلانی PLR طبیعی است.
    • ریفلاکس‌های حرکتی و تونوس عضلانی: می‌تواند محل آسیب را نشان دهد و سایر بیماری‌ها را متمایز کند.

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *